Kenia, kraj docelowy „szybkiej mody”, jest zalewana ubraniami z drugiej ręki

Gdy świt zaczyna barwić horyzont, ciężarówki z portu w Mombasie już wjeżdżają i wyjeżdżają pod bramy targu Gikomba w Nairobi. Gdy tylko ciężarówki zaparkują, tragarze spieszą się, by je rozładować. Jeden po drugim kładą na głowach tobołki z używaną odzieżą – mitumba w suahili – ważące po kilkadziesiąt kilogramów, a następnie znikają w labiryncie blaszanych dachów tego pięciohektarowego labiryntu, gdzie tysiące straganów ciągnie się jeden za drugim, jak okiem sięgnąć.

Narodziny tego targowiska, będącego miejscem prowizorycznych targów, sięgają połowy ^XX wieku, kiedy to pracownicy kolei mieszkający w pobliskiej dzielnicy przyjeżdżali, by kupować od azjatyckich handlarzy artykuły gospodarstwa domowego i używaną odzież. Wraz z rozwojem targowiska, w 1952 roku rząd podjął decyzję o jego wytyczeniu i zamknięciu.

Z biegiem lat Gikomba przekształciła się w świątynię tekstyliów z drugiej ręki, największą w Afryce Wschodniej. Tętniąca życiem od rana do wieczora, przyciąga Kenijczyków szukających niedrogich ubrań, a także turystów poszukujących ubrań z drugiej ręki. W tym chaosie, o wiele bardziej uporządkowanym, niż się wydaje, wszystko ma swoje miejsce: tu spodnie, tam buty czy sukienki; dalej bielizna.

Prawie 500 kontenerów z całego świata dociera do Kenii co miesiąc przez port w Mombasie. Ta „brama” do Afryki Wschodniej zapewnia dostęp do tego 55-milionowego kraju, a także do jego sąsiadów, w tym Ugandy i Tanzanii, a tym samym organizuje… Unikalny biznes. Zasada jest prosta: wyspecjalizowane firmy kupują ogromne partie od zachodnich firm, które odzyskały używaną odzież przekazaną na cele charytatywne lub wyrzuconą przez konsumentów. Następnie Kenijczycy muszą oddzielić wybrane sztuki, które można sprzedać w stanie nienaruszonym lub używane, od reszty, która jest bezwartościowa.

Pozostało Ci 82,8% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.