Spotkania informacyjne mające na celu przezwyciężenie przywiązania obywateli do miejskich barier rzecznych

Ana Tuñas Matilla Usuwanie barier rzecznych na terenach miejskich budzi kontrowersje wśród mieszkańców, którzy uważają je za część lokalnej historii i krajobrazu. W wielu przypadkach nie zdają sobie sprawy z korzyści, jakie płyną z ich usunięcia, zarówno dla środowiska, jak i w kontekście zmniejszenia ryzyka powodzi.

Zgodnie z europejskimi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska infrastruktura ta, do której zaliczają się na przykład tamy, małe tamy i brody, jest usuwana w celu przywrócenia rzekom ich pierwotnego stanu, a tym samym przyczynienia się do ich odnowy oraz do odnowy gatunków w nich zamieszkujących.

Zapora Jorajuría, nieużywana od połowy XX wieku

Z reguły eliminowane są tylko te, które od lat nie są używane. W wielu przypadkach ich pochodzenie ginie w pamięci i oficjalnych dokumentach, co nie przeszkadza ludności czuć się z nimi związanym.

Tak jest w przypadku zapory młyna Jorajuría w mieście Sunbilla (Nawarra, 657 mieszkańców) , która została zbudowana w celu przekierowania wody do miejskiego młyna zbożowego, obecnie przekształconego w dom wiejski, a później do elektrowni wodnej, która umożliwiła elektryfikację miasta.

Chociaż dokładna data budowy nie jest znana, wiadomo, że w 1932 roku wygasła koncesja na przemysłowe użytkowanie tamy o wysokości 2,3 i 36 metrów.

Decyzja o jego usunięciu leży w gestii Kantabryjskiej Konfederacji Hydrograficznej i jest zgodna z europejskimi dyrektywami i rozporządzeniami dotyczącymi wody i różnorodności biologicznej, takimi jak Ramowa Dyrektywa Wodna, Strategia na rzecz różnorodności biologicznej do roku 2030 i Europejskie Rozporządzenie w sprawie Restytucji Przyrody.

Jej usunięcie będzie realizowane w ramach finansowanego przez Unię Europejską projektu Life Kantauribai , którego celem jest odbudowa siedlisk rzecznych i gatunków rzecznych.

Wartość dialogu obywatelskiego

Biorąc pod uwagę kontrowersje wśród mieszkańców Sunbilli, Rada Miasta podjęła decyzję o zorganizowaniu spotkania informacyjnego z udziałem ekspertów zaangażowanych w projekt.

„Zapora jest głęboko zakorzeniona w populacji; to kwestia wielkiej troski i uważamy, że należy ją właściwie wyjaśnić, aby mieszkańcy ją zrozumieli, za pomocą opinii ekspertów, a nie Rady Miasta” – powiedziała EFEverde burmistrz Sunbilla Amets Inda. Zauważyła, że ​​decyzję o jej zburzeniu podjęła Konfederacja Wspólnot Autonomicznych, zgodnie z wytycznymi europejskimi, a nie rada.

„Jako organ administracji publicznej uważamy, że ważne jest informowanie mieszkańców o każdym projekcie, a w tym przypadku uznaliśmy to za niezbędne” – zauważył.

Wątpliwości, skargi i wyjaśnienia

Dlaczego ta tama jest burzona, podczas gdy inne bariery pozostają? Jak będzie wyglądała rzeka, gdy będzie przepływać przez miasto po jej usunięciu? Czy będzie gromadzić się więcej lub mniej roślinności lub osadów? Czy rzeka wyschnie, gdy będzie przepływać przez miasto? Oto niektóre z pytań, które mieszkańcy zadali podczas spotkania.

Wśród najczęściej powtarzających się skarg znajdowało się to, że projekty zatwierdzano i projektowano w Pampelunie bez wysłuchania mieszkańców, aby zrozumieć ich odczucia, i „myśląc tylko o łososiach”, a także bez uwzględnienia faktu, że tama jest częścią historii Sunbilli.

Podczas spotkania technicy wyjaśnili uczestnikom korzyści dla środowiska wynikające z usuwania barier rzecznych, zarówno dla gatunków ryb, jak i dla przemieszczania się osadów, a także zmniejszenie ryzyka przepełnienia i powodzi.

Podkreślili również, że usuwają jedynie bariery, które nie są używane od pewnego czasu, a nie zajmują się barierami objętymi koncesją, ponieważ oznaczałoby to konieczność zrekompensowania właścicielowi pieniędzy, które straciłby z powodu braku możliwości obsługi infrastruktury, a na co nie stać go finansowo.

Życie Kantauribai

Sesja informacyjna wpisuje się w jeden z kierunków działań Life Kantauribai: działalność informacyjną, której celem jest uświadomienie społeczeństwu korzyści płynących z tego typu środków, zgodnie ze słowami Marii Eugenii Hernando z Wydziału Różnorodności Biologicznej Rządu Nawarry, będącego partnerem projektu.

Celem jest poprawa gatunków i ekosystemów związanych z rzekami uchodzącymi do Zatoki Biskajskiej poprzez szereg działań, w tym usunięcie 25 barier rzecznych i budowę przepławek dla ryb na 7 innych obszarach objętych koncesją.

Zaledwie kilka metrów w dół rzeki od zapory Jorajuría znajduje się podobnej wielkości kolektor, który pozostanie w użyciu. EFEverde

Bankomat