Bacteriën geïdentificeerd die verantwoordelijk zijn voor de decimering van zeesterren in Noord-Amerika

Wetenschappelijk commentaar, 4 augustus (EFE).- Een wetenschappelijk team heeft een bacteriesoort geïdentificeerd als de oorzaak van het sea star wasting syndrome, dat sinds 2013 de populaties langs de westkust van Noord-Amerika decimeert en verantwoordelijk is voor het wijdverbreide verlies van zeewierhabitats.

Deze ontdekking komt meer dan tien jaar na het begin van de epidemie die miljarden zeesterren heeft gedood, afkomstig van meer dan twintig verschillende soorten van Alaska tot Mexico. De zeesterrenziekte wordt beschouwd als de grootste mariene epidemie die ooit in de natuur is gedocumenteerd.

De resultaten van het nieuwe vierjarige onderzoek zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Ecology & Evolution, in een artikel waarin de wetenschappers het "ongrijpbare" micro-organisme beschrijven dat volgens hen verantwoordelijk is voor de ziekte: een stam van de bacterie Vibrio pectenicida.

Vibrio is een geslacht van bacteriën dat koralen, schaaldieren en mensen heeft verwoest (Vibrio cholerae is de ziekteverwekker die cholera veroorzaakt), zo staat te lezen in een verklaring van het Hakai Institute of Canada. Het instituut merkt op dat eerder is aangetoond dat een stam van V. pectenicida ook de larven van verschillende soorten sint-jakobsschelpen doodt.

Bij zeesterren veroorzaakt infectie met de FHCF-3-stam van V. pectenicida een ernstige ziekte die begint met uitwendige letsels en uiteindelijk de zeester doodt door het "smelten" van hun weefsel, een proces dat ongeveer twee weken na blootstelling duurt. Getroffen personen raken vaak verwrongen en verliezen hun armen.

Onderzoekers richtten zich op de zonnebloemzeester (Pycnopodia helianthoides), die 24 armen kan hebben en de grootte van een fietswiel kan bereiken. Negentig procent van deze zeester is de afgelopen tien jaar door de ziekte uitgeroeid, waardoor ze op de Rode Lijst van ernstig bedreigde diersoorten van de Internationale Unie voor Natuurbehoud staan.

Het verlies van zonnebloemsterren heeft verstrekkende en langdurige gevolgen gehad voor ecosystemen aan de kust.

"Als we miljarden zeesterren verliezen, verandert dat enorm de ecologische dynamiek", zegt Melanie Prentice van het Hakai Institute en de University of British Columbia.

Als er geen zonnebloemsterren meer zijn, neemt de populatie zee-egels toe, wat betekent dat er ook kelpbossen verdwijnen. Dat heeft grote gevolgen voor alle andere zeedieren en de mensen die daarvan afhankelijk zijn.

Om tot hun conclusies te komen, voerde het team van Prentice zeven gecontroleerde blootstellingsexperimenten uit met wilde en in gevangenschap gefokte zonnebloemzeesterren in quarantaine. Hieruit bleek dat er een levend, niet-viraal agens bij betrokken was.

Genetische sequentiebepaling werd vervolgens gebruikt om de microbiële gemeenschappen van zieke en gezonde zeesterweefsels te profileren. Dit leidde tot de identificatie van de ziekteverwekker Vibrio pectenicida als ziekteverwekker, wat werd bevestigd in laboratoriumexperimenten waarbij de zeesterren werden blootgesteld aan zuivere monsters van de bacteriën.

Dit is niet de eerste keer dat een onderzoek mogelijke oorzaken van de afname van het aantal zeesterren bespreekt. In meer dan tien jaar onderzoek naar de ziekte zijn verschillende etiologische factoren aangedragen, schrijven de onderzoekers in hun artikel.

Vroeg experimenteel onderzoek identificeerde een densovirus als mogelijke verwekker. "Inconsistenties in experimentele resultaten en moleculair bewijs hebben deze bevinding echter weerlegd."

Nu wetenschappers een ziekteverwekker hebben geïdentificeerd die de ziekte veroorzaakt, kunnen ze onderzoeken welke factoren de ziekte veroorzaken en in hoeverre er resistentie tegen bestaat.

Een specifiek pad is de relatie tussen deze ziekte en de stijgende temperaturen van de oceaan, aangezien bekend is dat de ziekte en andere Vibrio-soorten goed gedijen in warm water, zegt Alyssa Gehman.EFE