Zuid-Amerika telt 141 zoogdiercollecties, een wetenschappelijke schat met meer dan 746.000 gecatalogiseerde exemplaren.

Uit een onderzoek van onderzoekers van meer dan 100 nationale en internationale instellingen, waaronder het Nationaal Biodiversiteitsinstituut van Ecuador (INABIO), is gebleken dat er in Zuid-Amerika 141 zoogdierencollecties zijn. Dat is meer dan het dubbele van de 60 collecties die de American Society of Mammalians in 2018 rapporteerde.

Samen bevatten deze collecties 746.000 gecatalogiseerde exemplaren, waaronder 452 primaire typen, die essentieel zijn voor de formele beschrijving van soorten en taxonomie.

Uit het rapport blijkt dat de collecties zich voornamelijk concentreren in Brazilië, Argentinië, Colombia en Peru, terwijl er in de Guyana's en Venezuela nog steeds aanzienlijke hiaten bestaan, waardoor de kennis over biodiversiteit in die regio's beperkt is.

Ecuador, een regionale referentie op het gebied van biodiversiteit

De studie belicht het geval van Ecuador, dat ondanks zijn kleine omvang zes actieve collecties heeft met in totaal ongeveer 38.400 gecatalogiseerde exemplaren. Daarmee is het land een regionale referentie op het gebied van behoud en onderzoek.

Tot de belangrijkste instellingen behoren het Zoölogisch Museum van de Pauselijke Katholieke Universiteit van Ecuador (QCAZ-M), de Zoogdiercollectie van de Nationale Polytechnische School (MEPN-M), INABIO, het museum van de Technische Universiteit van Loja, het museum van de Universiteit van Guayaquil en het Stedelijk Museum van Guayaquil.

De studie waarschuwt echter dat deze collecties met aanzienlijke uitdagingen kampen: een gebrek aan gespecialiseerd personeel, onvoldoende infrastructuur om weefsels bij extreem lage temperaturen te bewaren, onvolledige digitalisering en onstabiele financiering.

De waarde van type-exemplaren

Onder de meer dan 746.000 gecatalogiseerde exemplaren benadrukken wetenschappers de rol van de 452 primaire type-exemplaren die in Zuid-Amerika zijn gevonden. In de biologie is een 'type' het referentie-exemplaar dat wordt gebruikt om een ​​soort formeel te beschrijven, wat het een onvervangbare wetenschappelijke schat maakt.

Naast de typen registreert het onderzoek het bestaan ​​van honderden paratypen: extra individuen die worden gebruikt bij de beschrijving van soorten en die de taxonomische kennis aanvullen.

Hoewel dit aantal misschien klein lijkt vergeleken met de ruim 1.500 zoogdiersoorten die in de regio leven, benadrukken onderzoekers dat het een belangrijke stap voorwaarts is in het versterken van collecties en het consolideren van wetenschappelijke kennis.

Moderne collecties: verder dan skeletten en huiden

Het onderzoek toont aan dat zoogdiercollecties in Zuid-Amerika geëvolueerd zijn. Ze bevatten niet langer alleen skeletten en huiden, maar ook weefsels en genetische monsters die DNA-analyse en onderzoek naar de evolutie en diversificatie van soorten mogelijk maken.

In totaal beschikken 88 Zuid-Amerikaanse collecties over weefselbanken met meer dan 100.000 geregistreerde monsters. Hoewel de meeste klein zijn, zijn sommige grootschalig en kunnen ze materiaal leveren voor baanbrekend onderzoek op het gebied van genomica, natuurbehoud, geneeskunde en opkomende ziekten.

Dankzij deze bronnen is het mogelijk om populaties te vergelijken, inzicht te krijgen in de diversiteit van zoogdiergroepen en zelfs de opkomst van virussen en bacteriën die tussen soorten kunnen overspringen, te volgen. Zo ontstaat er een direct verband tussen natuurbehoud en de wereldwijde volksgezondheid.

Versterking van essentiële wetenschappelijke infrastructuur

Het rapport benadrukt dat natuurhistorische collecties een essentiële wetenschappelijke infrastructuur vormen, zowel voor fundamenteel onderzoek als voor toepassingen in natuurbehoud, landbouw en gezondheid.

"Het onderzoek toont aan hoe belangrijk het is om deze instellingen te versterken door middel van overheidsbeleid, stabiele financiering en regionale samenwerking", benadrukte INABIO in haar verklaring.

Het onderzoek concludeert dat het versterken van Zuid-Amerikaanse collecties niet alleen essentieel is voor het behoud van natuurlijk erfgoed, maar ook voor het genereren van strategische kennis in een context van klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en de opkomst van opkomende ziekteverwekkers.