Według Copernicusa wrzesień 2025 r. był trzecim najcieplejszym wrześniem, jaki kiedykolwiek odnotowano na świecie.

Berlin, 9 października (EFE) - Jak podała w swoim miesięcznym biuletynie w czwartek agencja Copernicus Climate Change Service (C3S), będąca częścią europejskiego programu kosmicznego zajmującą się monitorowaniem klimatu, ubiegły wrzesień był trzecim najcieplejszym wrześniem w historii pomiarów na świecie.

Średnia globalna temperatura powietrza przy powierzchni ziemi we wrześniu wyniosła 16,11°C, czyli o 0,66°C więcej niż średnia z lat 1991–2020 i o 1,47°C więcej niż średnia z okresu przedindustrialnego z lat 1850–1900.

Jednak ubiegły miesiąc był o 0,27°C niższy od najcieplejszego września w historii pomiarów, który miał miejsce w 2023 r.

Zmiana klimatu jest przyczyną „niebezpiecznych i niezwykłych” upałów tego lata na całym świecie.

„Globalna temperatura we wrześniu 2025 r. była trzecią najwyższą temperaturą, jaką kiedykolwiek odnotowano, niemal tak wysoką jak we wrześniu 2024 r. i niższą o niecałą dziesiątą część stopnia” – powiedziała Samantha Burgess, dyrektor ds. strategii klimatycznej Copernicus.

„Rok później globalny krajobraz temperaturowy pozostaje w dużej mierze niezmieniony, a stale wysokie temperatury lądów i powietrza przy powierzchni ziemi odzwierciedlają ciągły wpływ akumulacji gazów cieplarnianych w atmosferze” – zauważył.

W Europie średnia temperatura we wrześniu wyniosła 15,95°C, czyli o 1,23°C więcej niż w okresie 1991–2020, co czyni ten wrzesień piątym najcieplejszym w historii pomiarów.

Badania powiązały letnie upały 2024 r. z ponad 62 700 zgonami w Europie.

Najwyższe anomalie temperatur odnotowano na Półwyspie Skandynawskim i w Europie Wschodniej, natomiast w niektórych częściach Europy Zachodniej było chłodniej niż zwykle.

Średnia temperatura wód powierzchniowych na świecie we wrześniu wyniosła 20,72°C, co jest trzecią najcieplejszą wartością i o 0,20°C niższą od wartości odnotowanej we wrześniu 2023 r.

Pod względem hydrologicznym opady deszczu były bardziej obfite niż zwykle, a czasami towarzyszyły im powodzie, w północno-zachodniej i środkowej Europie, Skandynawii, na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego, w niektórych częściach Włoch, Chorwacji i wschodniej Hiszpanii.

Natomiast na większości Półwyspu Iberyjskiego, na wybrzeżu Norwegii, w kontynentalnej części Włoch, na Bałkanach oraz w niektórych częściach Ukrainy i zachodniej Rosji pogoda była bardziej sucha niż zwykle.